Blog, Kunst en Cultuur
De broche die ik gekozen heb als ‘logo’ is persoonlijk en uniek. Het vertelt iets over de kijk die ik heb op het werken in de kerk. In een eerste oogopslag is het logo zwart-wit en vormt misschien wel een contrast met de kleurrijkheid van de kerk, van gereformeerde bond tot vrijzinnigheid. Bij nadere beschouwing, een tweede keer (beter) kijken zie je meer. Dit opnieuw kijken vormt een wezenlijk deel van de begeleiding die ik voorsta. Je zou er een stadsplattegrond met verlichte paden in kunnen zien. Er is een diversiteit aan vormen: een hart, twee vormen die elkaar aanvullen en samen een rechthoek vormen, geen één vorm is hetzelfde. De verschillende vormen zijn onderdeel van een groter geheel. Samen vormen ze de broche. Zoals ook in de kerk de diversiteit groot is en we toch allen deel uitmaken van het ene lichaam van Christus.
Toekomst creëren doe je met elkaar door met nieuwe ogen te kijken naar de gemeente. Kijken met de ogen van verlangen in plaats van kijken vanuit het tekort. Waarderen wat er al is en werkt in plaats van trekken aan een dood paard, creatief zoeken naar (nieuwe) wegen in verbinding met het eigene, de inspiratie en de kracht van de gemeente. Vernieuwen sluit zo aan bij wat past bij de gemeente zelf en haar geschiedenis. Vernieuwen langs de weg van het verbinden en bezielen. Waarderende gemeenteopbouw werkt vanuit deze houding, het genereert energie en biedt een nieuwe kijk op toekomstmogelijkheden van de gemeente. 
Er is geen weg naar de vrede op weg naar de veiligheid. Voor vrede moet je durven, dat is een groot risico en er is nooit zekerheid. Vrede is het tegenovergestelde van veiligheid. Zekerheid eisen betekent wantrouwen hebben en dit wantrouwen leidt op zijn beurt tot oorlog. Zekerheden zoeken betekent zichzelf willen beschermen.